Als schilder uit ik mij in mijn werk zowel in abstracte als in figuratieve vorm. In beide gevallen werk ik eerder vanuit observatie dan vanuit een concept. Observatie gepaard aan nieuwsgierigheid naar en belangstelling voor de wereld om me heen. Die ervaar ik als grillig, complex en bizar, naast mooi en verwarrend. Die wereld is vooral uiterlijk aanwezig en openbaart zich aldus, maar evenzo speelt hij zich in het innerlijke af en neemt daar ook een ruime plaats in. 

Wat zie ik, hoe ervaar ik dat en wat is de manier om die ervaring weer te geven? Steeds weer draait het om het maken en definiëren van keuzes uit een immense verzameling van mogelijkheden. Zijn de gemaakte keuzes doorheen hun vertaling (op doek) ruim voldoende leesbaar en communiceren ze voldoende de achterliggende ideeën die aan die keuzes ten grondslag liggen? Het is altijd een kwestie van voortdurend artistiek (her)formuleren, een niet aflatend proces om dichter bij mezelf te komen en daarmee dichter bij het onderwerp van mijn keuze, waarbij ik wil vermijden om star te worden, door bijvoorbeeld het toepassen van trucjes, van herhalingen, of van simplificaties.

Mezelf noem ik het liefst een schilder. Een schilder van beelden die om de een of andere reden een publiek kunnen aanspreken, mensen aan het denken kunnen zetten of ontroeren, maar er mogen ook vragen worden gesteld over wat er te zien is. Hopelijk breken de kijkers doorheen de oppervlakte van het werk, dat wil zeggen doorheen de verftextuur en kleurenpallet. Anders gezegd, voorbij de esthetiek die onherroepelijk of onontkoombaar deel uitmaakt van het werk, maar die niet het hoofdbestanddeel vormt, althans, wat mij betreft. De esthetiek vloeit voort uit de combinatie van onderwerp en (verf-) behandeling, ze is nooit mijn uitgangspunt of reden om een werk op te zetten.

Misschien moet ik mezelf colorist noemen, want kleur (en kleurstelling) spelen een hoofdrol in mijn werk. Hoe onrealistischer de kleuren des te reëler soms het onderwerp op het doek verschijnt. Hoe het ook zij en wat ik ook schilder, het gaat mij altijd om de gewaarwording van de kijker naar aanleiding van wat die 'ziet', vermoedt of denkt waar te nemen.

As a painter, I express myself in both abstract and figurative forms in my work. In both cases, I work more from observation than from a concept. Observation coupled with curiosity and interest in the world around me. I perceive this world as erratic, complex, and bizarre, alongside being beautiful and confusing. This world is primarily present externally and reveals itself as such, but it also unfolds within the inner self and occupies a significant space there. The relationship between the real and the inner is often decisive in shaping my work. Within that realm, the work maintains its presence and seeks anchorage in terms of form, context, texture, and pictorial elements. What is visible and perceptible in my work may be partially recognizable. However, it does not necessarily have to reveal its mystery(ies) easily. Just as I seek personal figuration and identification within it, the viewer can search for their individual interpretation.

What do I see, how do I experience it, and what is the way to represent that experience? It always revolves around making choices and defining them from an immense collection of possibilities. Are the choices made sufficiently readable and do they effectively communicate the underlying ideas through their translation onto canvas? It is always a matter of constant artistic (re)formulation, an unceasing process of getting closer to myself and thereby closer to the chosen subject, while avoiding becoming rigid by, for example, applying tricks, repetitions, or simplifications.

My subjects are varied: faces, facts - whether or not taken out of their context - and sometimes even (urban) landscapes in which light plays a significant role or can even be the inspiration. I do not have or follow a specific program; instead, I search for subjects that are "paintable," or conversely, almost impossible to paint - as a challenge. The challenge lies mainly in how the work takes shape on the canvas. This process is essential to me; it doesn't have to come naturally, sometimes quite the opposite, as the search yields new insights and, consequently, images or solutions.